خلاصه جلسهٔ ۲۳ یهودیت
ادامه ی مبحث انتظار مسیح در یهودیان و مقایسه شان با ما
یهودیان در حالی بزرگترین جنایت خودشان را کردند که فکر می کردند در بهترین دوره ی تاریخی خودشان هستند. چون احکام شریعت را مو به مو اجرا می کردند. جایی که از دیدگاه خداوند در حضیض بودند از دید خودشان در اوج بودند!
پس شریعت بی روح نه تنها مفید نیست بلکه مضر است چون غرور بی جایی که ایجاد می کند باعث می شود انسان دنبال حقیقت نرود.
یهودی ها به مسیح هم ایراد می گرفتند که چرا احکام ریز شریعت را رعایت نمی کنی. در حالی که انقدر درک و شعور نداشتند که مسیح را با آنهمه معنویت بشناسند. ما باید بترسیم که ما هم دچار این سرنوشت بشویم که حقیقتی در جهان بیاید و ما که خود را پیشرو و دارای دین کامل می دانیم آخرین کسانی باشیم که آن را می پذیریم. مثل یهود که قوم برگزیده بود اما هنوز که هنوز است حقیقت را نفهمیده و از تاریخ انبیا عقب افتاده.
تعبیر ظاهری از ظهور مسیح یهود را به اشتباه انداخت. نمی شود چیزهای معنوی را مادی کرد. نمی شود نشانگان ظهور مسیح را به چیزهای ساده ای مثل این که سوار بر خرش از شرق می آید یا فلان زمان می آ ید کاهش داد. اگر اهل حق نباشی نمی توانی از روی چنین نشانه هایی امام زمان یا مسیح را بشناسی ، و این درست است، چون یک فرقان بین اهل حق و باطل است.آیا ما مطمئنیم که اگر الان امام زمان بیاید می شناسیمش؟
کارهای ظاهری هیچوقت جای اعتقاد قلبی را نمی گیرد. اما مردم عوام همیشه آنها را جایگزین می کنند. در نتیجه همیشه باطن دین کمرنگ می شود و ظاهرش می ماند.
ظاهر بینی یهود باعث شد نفهمند که پادشاهی خدا ظهور یک پادشاه با قصر و لشکر نیست بلکه گسترش دین توحیدی روی کره ی زمین است. پس از ظهور مسیح جریانی راه افتاد که افراد زیادی به خاطر اعتقادشان جان دادند و معنویت گسترده شد و لااقل ظاهرا توحید بر شرک پیروز شد.این پادشاهی خدا بود.
داستان اصحاب کهف داستان آدم هایی است که شب می خوابند و صبح که بیدار می شوند می بینند که پادشاهی خداوند برپاشده، در حالیکه روز قبل به خاطر این که خدای یگانه را می پرستیدند از بیم جان فرار کرده بودند - قرن قبل از ظهور مسیح بود - اما وقتی بیدار شدند همه مردم مسیحی شده بودند.
