خلاصه جلسهٔ ۲۴یهودیت

ما باید ببینیم در جوامع دینی دیگر مثل یهودی ها چه اتفاق هایی افتاده و بدانیم که همان اتفاق ها کمابیش برای خودمان هم افتاده یا می افتد.نباید خودمان را مبرا بدانیم.

خوب است که تقابل افکار باشد تا ما عقلانی تر فکر کنیم. بهتر است درون خودمان یک یهودی، یک مسیحی، یک مارکسیست و ... داشته باشیم و گاهی با آنها کلنجار برویم و ببینیم در برابر عقاید ما چه نظری دارند و چه نگاهی دارند.مثل اول انقلاب که متفکرانی مثل مطهری و شریعتی به این سمت رفته بودند که حرفهایشان در برابر کسانی مثل مارکسیست ها یا ماتریالیست ها قرار می گرفت. اما بعد از به تدریج حذف شدن صدای تفکرات مخالف، متفکرانی مثل دستغیب مطرح شدند که نگاهشان سنتی بود و برای فقط مثلا شیعه ها حرف می زدند چون مخاطب آنها بودند. این طوری، موضوع بحث های دینی از اصول مثل توحید که مهمترند به جزئیات افول پیدا می کند که خوب نیست.

مااز یک یهودی می پرسیم: مگر در تورات ننوشته که شما هر بار کار بدی می کنید، گناه بزرگی می کنید، از توحید منحرف می شوید، مشرک می شوید، پیامبر می کشید، بلایی سرتان می آید؟ مگر نگاه دینی شما به تاریخ این جوری نیست؟ پس بگویید چه باعث شد در 70 میلادی بدترین فاجعه ی تاریخ سرتان بیاید و شما در دنیا پراکنده بشوید؟ بعضی هاشان الان می گویند: گناه جامعه ی یهودی "یک نفرت بی دلیل" بوده! این حرف پرتی است.

حالا مشابه همین در مورد خودمان هم مطرح می شود چون نگاه قرآن هم به تاریخ همین طوری است که خداوند مومنین را یاری می کند. پس اگر در جایی از تاریخ، مسلمانان در حضیض قرار دارند، باید دلیلش را در کارهای خودشان جست و جو کنند.در وضع جامعه. مثلا در حمله مغول.

الان یهودی ها باید بگویند که رسالتشان، که پرچمدار توحید بودند در جهان است با فرض این که مسیح هنوز نیامده، آیا واقعا هنوز بر جاست؟ آیا آنها پرچمدار توحیدند هنوز، و روی دنیا تاثیر می گذارند؟

شیعیان هم باید بگویند که آیا واقعا چه فعالیتی در راستای آماده کردن دنیا برای ظهور امام زمان انجام داده اند و چه تاثیر مثبت اعتقادی روی دنیا دارند؟